Od Elise

Może przesadziłam z tym, że naskoczyłam na siostrę. Ale wiem, jak jest. Ona nie byłaby z nim szczęśliwa, nie ma na to szans. Może nigdy się nie zakochałam, ale to dlatego, że nigdy tego nie chciałam. Wszyscy w okół mnie myśleli, że mogą mieć każdą. Ale jeśli chodzi o wilkołaki, to akurat jestem ekspertem od tego, jak kończy się miłość z wilkołakiem alfą. 

-Cass, przepraszam... Nie powinnam tak mówić... 

-Powiedziałaś to, co myślisz... 

-Ale nie potrzebnie. 

-Nie zabraniam ci wyrażać zdania na ten temat. 

-Cass, ja nie chcę żebyś cierpiała. Przez niego narobiłaś sobie kłopotów... 

-Ale JA GO K O C H A M. 

-Wiem... Ale dobrze zrobił odchodząc... 

-Nigdy się nie zakochałaś?! Nigdy?! Nie kochałaś kogoś tak bardzo, że skoczyłabyś za nim w ogień!? 

-Nie.-Pokręciłam głową.-Bo to bez sensu. W TYM świecie masz szansę na cierpienie w każdym związku. 

-Ale mogłam być z nim szczęśliwa!

-Nie sądzę...-Szepnęłam i wyszłam. 

Zeszłam na dół i skierowałam się do salonu. 

-Nie najlepiej pomagasz.-Mruknął z uśmiechem. 

-Wiem.-Kiwnęłam głową.-Ale powiedziałam to, co myślę..

-Czasem lepiej się nie odzywać. 

-Odezwał się ten, który mówi zawsze to co myśli!

-Nie zawsze. 

-Często. 

Przewrócił oczami. 

Uśmiechnęłam się do niego.

-Chciałeś mnie utopić, co nie?-Zaśmiałam się.

-Wpychając cię do płytkiej rzeki?

-Oczywiście. 

-Taaak, z pewnością. Miałem dość twojego gadania na temat ''wszyscy umierają i cierpią bo ja żyję''.

Uśmiechnęłam się szerzej.

-Pewnie mnie na dodatek podglądałeś jak się przebierałam zboczeńcu.

-Mogłem tak zrobić...-Szepnął. 

Roześmiałam się i walnęłam go lekko w bok.

-Jak twoje rany?

-Znów będziesz mnie oglądać?-Posmutniał.

Roześmiałam się i usiadłam koło niego.

-Po prostu się o ciebie martwię!

-Gdyby były poważne...

-Przestań pieprzyć głupoty i daj zobaczyć.

Podwinęłam mu koszulkę i zobaczyłam kilka... Jedna ciągnęła się aż na plecy, ale były mało widoczne. Opuściłam bluzkę.

-Podobają ci się?-Uśmiechnął się.

-Ruda szmata...-Szepnęłam.

Roześmiał się.

Do domu wpadł Zed. 

-Elise, Cinna ma do ciebie sprawę. 

-Ehm... Dobrze. Już idę. 

Zed wyszedł, a ja spojrzałam na Willa.

-Idź, bo twój narzeczonego po ciebie przyślą. 

-Przestań tak mówić.-Szepnęłam.

-Dlaczego? Świetnie się bawię, jak widzę że się na mnie denerwujesz za to.

-Teraz się nie zdenerwowałam.Musze lecieć...

Chcąc pocałować go w policzek, jakby automatycznie pocałowałam go w usta. Bez słowa szybko wyszłam, myśląc... kurcze, to rzeczywiście było automatycznie! A może po prostu chciałam to zrobić...?