Wyszłam z domu biorąc swoja torbę. Przeszłam się do domu żegnając ze wszystkimi, tylko nie z Paulem. Był na mnie nadal zły, nie wiedziałam jak to mam odkręcić. Nie chciał ze mną na razie rozmawiać po tamtej całej akcji z Sam... No co ja mogę poradzić? Nie umiem się opanować, kiedy zacznę to już koniec, chyba, że ktoś mnie nie otrząśnie z tego.
Weszłam do domu, był pusty, bo przecież Cass jest w szpitalu. Nie mogłam jej odwiedzić, bo prawdopodobnie pozabijałabym połowę szpitala jeśli rzeczywiście jestem aż tak silna, nie wiadomo kiedy coś mi strzeli do głowy i zmienię się w maszynę do zabijania. Nie zniosłabym potem wiadomości, że pozabijałam tylu ludzi...
Zamknęłam drzwi i spojrzałam na kuchnię czując w brzuchu niewielki głód.
-Will, to było głupie! Nie możesz z miłości rezygnować...-Usłyszałam kobiecy głos.
-To moja decyzja, uważam, że nic ci do tego Cho.
-To bez sensu! Zakochałeś się w zwykłej śmiertelniczce którą i tak prędzej czy później zranisz!-Usłyszałam kroki w przeciwnym kierunku.
Dziewczyna skierowała się do wyjścia przez salon, wyszła drzwiami ogrodowymi. Wyszłam zza ściany i odłożyłam torbę na fotel.
-Słyszałaś to?
-Tak.-Wzruszyłam ramionami i w podskokach skierowałam się do lodówki.
Ostatnio mam wielką ochotę na te gofry z bitą śmietaną i truskawkami... Rozejrzałam się po kuchni i wypatrywałam truskawek oraz gofrownicy. Zniżyłam się do szafki na dole i wyjęłam gofrownicę po czym położyłam ją na blat.
-Nie przejmuj się tym, co mówiła Cho...
-Są truskawki?
-Ehm... Tak w lodówce na dole...
Odwróciłam się i ponownie pogrzebałam w lodówce. Wyjęłam miskę z truskawkami i zwróciłam się do Willa.
-Nie obchodzi mnie ta cała Cho. Mam ją gdzieś.-Wzruszyłam ramionami i zaczęłam robić bitą śmietanę.
-Co ty robisz?
-Gofry.-Uśmiechnęłam się.-U wilkołaków tylko na to miałam ochotę.
Po chwili poczułam na swoich biodrach jego dłonie. Kiedy śmietana była gotowa, wzięłam trochę na palec i posmakowałam. Och, jak ja uwielbiam bitą śmietanę...
Zaśmiałam się kiedy Will niespodziewanie zaczął całować mnie po szyi.
-Jestem głodna.-Nagle odwrócił mnie do siebie i pocałował. -Naprawdę jestem głodna...-Szepnęłam i kontynuowałam robienie gofrów.
-To może zjesz tylko truskawki z bitą śmietaną...?-Mruknął.
-Odkąd mruknąłeś coś pod nosem, że tez mnie kochasz, stałeś się bardziej upierdliwy.-Uśmiechnęłam się.-Ale truskawki z bitą śmietaną to dobry pomysł.
Kiedy kończyłam ostatnią truskawkę i włożyłam miskę do zmywarki. Will podszedł do mnie i zaczął mnie całować. Posadził mnie na blacie nie przerywając.
-Will...-Szepnęłam kiedy zaczął mnie całować po szyi.
-Hmm?-Mruknął nie przestając.
-Przestań...-Zaśmiałam się i pocałowałam go.-Musze porozmawiać z Sam i Paulem.
-Porozmawiasz jutro.
-Will, naprawdę muszę.-Pocałowałam go znów i zniknęłam za drzwiami.
Paul i Sam nie byli zadowoleni, że odwiedziłam ich w domu. Jednak no... Musiałam z nimi porozmawiać. Nie chciałam, żeby ta przyjaźń się rozpadła przez głupią zachciankę Kate i tą moc. Usiadłam więc koło nich.
-Przepraszam was za to co wtedy się stało... Nie panowałam nad sobą.
-Prawie mnie zabiłaś Elise!-Wyrwała się Paulowi Sam.-Kochanie, spokojnie... Trzeba jej pomóc, a nie krytykować. To się stało przez Kate, nie chciała cię zabić świadomie.
Sam usiadła a ja słuchałam co ma do powiedzenia Paul.
Po dość ciężkiej rozmowie między mną a Sam, w końcu mi wybaczyła. Ale nadal bałam się, że mogę zrobić komuś krzywdę. Jednak panowałam nad sobą od rana, teraz wieczorem też panuję.Wróciłam do domu i usiadłam na kanapie czując, jak Bai gryzie mi kciuk.Will gdzieś zniknął, a ja oglądałam TV. Trafiłam na jakiś dramat, więc na nim się zatrzymałam. I tak nie mam nic ciekawego do roboty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz